Studzieniczna, niewielka miejscowość nad jeziorem Studzienicznym, jest znana nie tylko ze swojego malowniczego położenia, ale także z bogatej historii i legend związanych z kultem maryjnym. Według dawnych opowieści, jeszcze w czasach pogańskich istniało tu miejsce kultu, co miałyby potwierdzać wiekowe dęby rosnące w okolicy. Początki chrześcijańskiego kultu maryjnego na tym terenie sięgają XVII wieku.
Już w 1689 roku do Augustowa przywieziono obrazy Matki Boskiej, które miały zapoczątkować rozwój tego kultu. Wzmianka z wizytacji dekanatu augustowskiego z roku 1700 mówi o istnieniu miejsca słynącego z cudów, choć jego dokładna lokalizacja nie jest znana. W 1740 roku kameduli z Wigier wspomnieli o kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, czczonej na wyspie Jeziora Studzienicznego, a kult ten trwał co najmniej od 1728 roku.
Na przełomie XVIII wieku wyspa nad Jeziorem Studzienicznym stała się miejscem pobytu pustelników. Pierwszym z nich był nieznany z imienia eremita, natomiast w 1772 roku osiadł tam Wincenty Morawski, były oficer wojsk polskich i członek Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. To właśnie Morawski wybudował pierwszą drewnianą kapliczkę na wyspie, co zapoczątkowało dynamiczny rozwój kultu. W 1777 roku, starosta augustowski Stanisław Karwowski zakupił w Augustowie inną drewnianą kaplicę, którą przeniesiono do Studzienicznej dzięki pomocy miejscowej ludności.
Wincenty Morawski był również inicjatorem pielgrzymki do Rzymu w 1782 roku, podczas której uzyskał prawo do udzielania czterech odpustów zupełnych rocznie. Odpusty te odbywały się podczas Zesłania Ducha Świętego (Zielone Świątki), na św. Anny (26 lipca), św. Jana Nepomucena (16 maja) oraz św. Tekli (23 września).
Studzieniczna od wieków przyciąga pielgrzymów i wiernych, stając się jednym z ważniejszych miejsc kultu maryjnego w regionie. Dziś sanktuarium Matki Boskiej Studzieniczańskiej na wyspie jest nieodłączną częścią religijnego dziedzictwa Augustowa, przyciągając co roku licznych pielgrzymów i turystów.
